De schaduwzijde van de waarheid

De waarheid is een lastig ding. Zoals Loyalist de eenvoudige waarheid rond ons financiële systeem beschreven heeft is voor velen een stap te ver, een stap die Ewald Engelen bewust niet maakt. Engelen beschrijft onze economie voor het grootste gedeelte zoals deze economie ons gepresenteerd wordt. Hij schroomt daarin de waarheid niet maar, kijkt puur naar de economische effecten die de beslissingname van onze bestuursorganen teweeg brengen en rapporteert daarover.

Hij neemt zijn journalistieke functie serieus. Engelen ziet de journalistiek als de bewaker van de democratie. Hij vervult die taak door kritisch te berichten over onze economie en de politiek die verantwoordelijk is voor de regelgeving waarbinnen het economische spel gespeeld wordt. Hij heeft geconstateerd dat Europa een opeenstapeling van denkfouten heeft gemaakt sinds in aanloop naar de crisis in 2008 en daarna. Na de klap van de kredietcrisis is men in Europa te vroeg gaan inzetten met draconische bezuinigingsmaatregelen waardoor de economie meer schade heeft geleden dan nodig was, zoals hij beschrijft in de onderstaande video.

In een poging de burger in het debat rond de financiële sector te betrekken heeft Ewald Engelen een boek geschreven ‘De schaduwelite voor en na de crisis’. Dit boek kijkt naar de manier waarop de banken sector in Nederland buiten proporties is gegroeid voor de crisis. De politiek heeft dit proces aangemoedigd en aan de burger als een positieve zaak voor Nederland weten te verkopen. Dit proces wordt in het eerste deel van dit boek besproken en in het tweede deel wordt er gekeken naar de echo van die argumenten, de puinhoop die erdoor ontstaan is en de politieke strijd die is ontstaan tussen de banken lobby en welwillende politici ten aanzien van regulering van de banken sector.

Engelen neemt geen blad voor de mond in zijn boek, hij noemt het zelf een ‘boos’ boek en het was op die manier beschreven om diezelfde woede bij de burger los te maken. Hij heeft inzichtelijk gemaakt hoe de financiële sector bij de politiek een beleid heeft afgedwongen. Onze politiek is de loonslaaf van de financiële sector en dat viel niet echt lekker in de media. Engelen is totaal afgebrand in de landelijke media. Ondanks zijn gelijk heeft hij het niet gekregen omdat zijn boek één Achilles hiel had.
In het begin van het boek is op advies van de uitgever in de haast nog een namenlijst weergegeven. De lijst had als functie voor de lezer om een overzicht te krijgen in de lijst van hoofdrolspelers. “De ledenlijst van de schaduwelite”, werd deze lijst genoemd en daar is Engelen en zijn boek op afgerekend. Het ging net meer over de inhoud van het boek maar, alleen over de lijst en eigenlijk alleen de titel van die lijst.

Engelen werd afgevallen door zijn ‘vrienden’ en aangevallen door de landelijke media. Hij heeft zich met hand en tand verdedigd en is daar uiteindelijk aan onderdoor gegaan. Hij kreeg een ‘burn-out’ of werd overspannen. Hij is letterlijk ziek gemaakt door de laffe aanvallen van de ‘journalistiek’ waar hij onderdeel van dacht uit te maken.
Dat laatste zal voor veel mensen herkenbaar zijn. Dat vechten tegen die bierkaai en de resultaten daarvan. Veel mensen verliezen op soortgelijke manieren hun baan. Daar was niet alleen de vaderlandse pers schuld aan maar, zeker ook de ‘vrienden’ van Ewald. In plaats van hem te steunen hebben ze ervoor gekozen de associatie van het boek en de relatie met Engelen te nivelleren om hun eigen straatje ‘schoon’ te houden. Dat is een nekslag die je op zo’n kwetsbaar moment nauwelijks kunt incasseren, vervolgens deed de media de rest.
Voor de mensen die ooit in een soortgelijke situatie hebben gezeten zal ook heel herkenbaar zijn wat Engelen over zijn ‘bazen’ bij de UVA zegt. Hij geeft aan hoe belangrijk het voor hem was daar steun te ervaren en dat kan een les voor ons zijn in een maatschappij waarin steeds meer mensen op deze manier ‘omvallen’.

Zo gaan wij in Nederland om met de brengers van de waarheid. We zagen ze af, maken ze klein en gooien ze weg als we de kans krijgen. Wij kunnen niets met de waarheid zolang we liever in de illusie leven dat alles op een ‘nette’ manier gaat. We zijn maatschappelijk milder tegen een crimineel als Ivo Opstelten of Fred Teeven dan we zijn tegen de man die onze maatschappij transparanter maakt.
Vanuit de angst dat hen hetzelfde gebeurt, spelen de politici dit spel met zijn ongeschreven regels mee. Daarom gaan we vanuit onze politiek NOOIT de echte kritiek horen die ons financiële verdient. Zelfs Ewald Engelen heeft dit onderwerp niet of nauwelijks besproken maar alleen gesproken vanuit de realiteit van een bestaand en geaccepteerd systeem dus, dat maakt de basis van de werking van het financiële systeem totaal onbespreekbaar.

Daarom roepen wij op om niet te gaan stemmen. De discussie over het fractioneel bankieren door privé instellingen moet eerst gevoerd worden. Wij hebben geen volksvertegenwoordiging in Nederland maar een politiek die de corporate interesses aan het volk verkoopt. Ewald Engelen heeft dat in zijn boek aangegeven met informatie die nog geeneens de bron van deze ellende bespreekt. Willen we een functionerende maatschappij dan moet de creatie van ons geld besproken worden en mag het debat beslist niet verzanden in niet ter zake doende details maar moeten we Through the rabbit hole’.

Met dank aan WeAreChangeRotterdam voor het beschikbaar stellen van de video’s.