De oorzaak van maatschappelijke problemen

De problematiek waaraan we zijn blootgesteld lijkt enorm divers. De maatschappij lijkt continu te veranderen maar de oorzaak van de problemen blijft altijd hetzelfde. Op allerlei vlakken gaat er van alles fout in deze maatschappij. We roepen over alles en laten ons leiden in ons rechtvaardigheidsgevoel door de eerste politicus die over het betreffende onderwerp schande spreekt. Daar hebben we er twee van, Emiel Roemer en Geert Wilders. Beide heren bedienen ondermeer de onderlaag van de sociale klassenstructuur in de maatschappij van een stem. Een verongelijkte stem die alleen de functie heeft door het grote publiek gehoord te worden.
Het beleid verbetert onder het geluid van deze stemmen nooit en het onderwerp wordt vanzelf oud. Nieuwe incidenten dienen zich aan als gevolg van een bestaand beleid en niets verandert, de stemmen zijn weer hoorbaar, soms worden ze gesterkt van die van andere partijbonzen die zich ook weleens in een andere hoek willen profileren. Of we het nu over asielzoekers, de problemen in de zorg of de gaswinning in Groningen hebben, het beleid vindt zijn doorgang in een tred die af en toe van tempo verandert zodat we het allemaal blijven accepteren maar, we glijden ondertussen steeds verder af.

Alle problemen waar onze maatschappij mee getergd wordt, kennen slechts één oorzaak maar, dat blijkt voor de meesten van ons een oninteressant feit dat nooit een dergelijke invloed kan hebben. We raken verdeeld over alle randverschijnselen die dit ene feit creëert en, daar blijven we in hangen. We raken verdeeld terwijl de oorzaak van de problematiek een eenvoud kent die iedere brugklasser kan begrijpen. We laten ons zand in de ogen strooien, we reageren op elkaar omdat sommigen van ons zich de Jodenvervolging wel herinneren en anderen wel een onderscheid maken tussen groepen mensen. We laten ons een mouw op de arm spelden door het verschil te maken tussen arm en rijk terwijl arm en rijk in verschillende maten met dezelfde problemen kampen.
Zolang we dergelijke soorten van onderscheid blijven maken en niet als één groep mensen tot één duidelijke probleemstelling komen, blijven we mekaar bestrijden terwijl het beleid ondanks ons gejammer voortschrijdt. Zo is het systeem ontworpen, zo heeft het zich op organische wijze doorontwikkeld en zolang we dat niet kunnen zien is er weinig hoop voor deze samenleving. Het zal tot een crisis moeten komen met alle gevolgen van dien. Mensen met honger zullen de meer gefortuneerden beroven omdat we continu zijn blijven afglijden. Ondertussen gaat het beleid gewoon door want, een dergelijke crisis is onderdeel van dat beleid. Het beleid wordt nergens het slachtoffer van en de enige slachtoffers die er vallen zijn de mensen die het beleid geen halt hebben toegeroepen.

De bron van alle problematiek die we kennen zit in het financiële systeem. We leven in een wereld van overvloed dat alleen schaarste kent omdat het financiële systeem alleen kan floreren als er schaarste is. Ons financiële systeem hebben we al heel vaak in de kern uitgelegd maar, slechts weinigen schijnen te willen begrijpen hoe dit systeem op oneerlijke wijze ingrijpt in onze maatschappij en daarmee in onze levens.
De kern van dit systeem, het hart waardoor deze ongelijkheid en machteloosheid van de kleine mens is ontstaan, heeft alles te maken met de creatie van het geld dat wij als het onze beschouwen. Er is niets van ons bij, we gebruiken het als vehikel om te overleven en we hebben ons eraan overgeleverd. We zijn altijd van mening geweest dat ons geld gewoon een ruilmiddel was en de meesten van ons gebruiken het als dusdanig. We hebben zelf op school in het verleden nog kunnen leren dat ons geld werd gecreëerd door middel van het fractioneel bankieren van commerciële banken. We hebben het laten gebeuren en als we zouden erkennen dat dit ernstige gevolgen heeft gehad voor de ontwikkelingen die nu zichtbaar zijn, dan zouden we al onze verschillen aan de kant kunnen zetten omdat we dit probleem allemaal gemeenschappelijk hebben.

Ons geld is altijd gemaakt door privé instellingen. Daarom leende de overheid het nieuw gecreëerde geld van onze centrale bank DNB in het verleden tegen rente. Iedereen op deze wereld zou op deze wijze aan geld willen komen om te voorzien in zijn levensonderhoud maar, de meesten moeten gewoon werken. Met een druk op de knop zijn er mensen die miljarden maken uit het niets die werkende mensen moeten terugbetalen met rente. Zij werken om dit systeem te blijven voeden en dat systeem begint steeds meer honger te krijgen.
Doordat er rente wordt gevorderd uit geld dat uit een vacuüm wordt gemaakt is er nooit genoeg geld om het geleende geld terug te betalen en moet er meer geld geleend worden om dit terug te betalen. Dit betekent heel eenvoudig dat steeds meer van het geld dat je verdient verdwijnt in rente. De creatie van geld zorgt voor een constante inflatie, dat als iets positiefs verkocht wordt maar, je houdt feitelijk steeds minder over van het salaris dat je verdient met werken. Ondertussen gaan al je lasten omhoog om de honger van dit systeem te voeden. Via allerhande manieren onttrekt dit systeem steeds meer van je werkenergie aan je en houd je steeds minder over om van te leven. Je reserves en de reserves van deze maatschappij verdwijnen steeds meer in de handen van hen die het geld creëren.

Het grote geld bezit alles en er blijft steeds minder over voor de rest van de wereld. Mensen raken betrokken in oorlogen die ook weer het resultaat zijn van datzelfde geld en we raken wel heel even geraakt door de verdrinkende vluchtelingen maar, de oorzaak van dit alles willen we niet zien. We spreken met afschuw over de bioindustrie maar, kijken niet naar de diepere oorzaak van deze schaalvergroting die boeren nodig hebben om te kunnen overleven. De kleine boeren hebben niet voor niets hun hebben en houwen moeten verkopen of laten executeren door een curator van de bank, ze konden niet meer voldoen aan de belachelijke regelgeving die dierenleed toestaat en geen koe meer op het land laat schijten.
We hebben medelijden met de vluchtelingen die binnen onze grenzen een veilig heenkomen kiezen omdat ze door oorlog zijn verdreven uit het Midden-oosten. Geld wordt vernietigd in oorlogen om weer meer te kunnen creëren. Daarom kopen we JSF straaljagers en sturen een wezenlijk deel van de mensen binnen onze grenzen naar de voedselbank. Daarom moet Oekraïne een Euro-land worden want, het zal een hoop Euro’s kosten om een kapotgeschoten land weer op de been te helpen. Niet anders dan de Marshall-hulp die we na de tweede wereldoorlog hebben mogen ontvangen zullen zij in dit systeem worden opgenomen en blijven betalen aan de creatie van geld uit het niets.

Steeds meer van de energie die wij stoppen in werken verdwijnt in de bank. Onze overheid werkt daar als een gewillige slaaf aan mee. Onze overheid leent steeds meer en lacht als er weer inflatie is want, dat betekent dat de economische groei voor de deur staat. We produceren dan niets meer dan voorheen maar doen het voor meer geld, dat is gecreëerd uit het niets. Hoe hoger de inflatie hoe beter want, dat zorgt ervoor dat de schulden gelijk blijven terwijl de geldstromen gaan groeien. Onze overheid doet alles voor economische groei. Geld uitgeven is een hoofdtaak van onze overheid, daarom worden wegen en straten keurig onderhouden en voorzien van verkeersremmende maatregelen. Het geld moet altijd op en er moeten daarvoor grondstoffen en energie voor worden ingezet want, dat is waar het grote geld in heeft geïnvesteerd.
Niemand die zich afvraagt hoe het kan dat er mensen naar de voedselbank gaan om te kunnen blijven eten terwijl je nooit ergens kunt komen zonder een de onaangename confrontatie met een verkeersdrempel op een goed onderhouden straat. Henri Kissinger noemde die mensen al ‘useless eaters’, een term die genoeg zegt over hoeveel respect beleidsmakers voor de bevolking hebben waarop het beleid geïmplementeerd wordt.

De bank is een onnodige parasiet. De bank leent geld uit dat voor het uitlenen niet bestond en vraagt daar rente over. Die rente en aflossing gaat terug naar de bank en die overhandigd het aan haar aandeelhouders. De bank investeert tegen belachelijke condities in bedrijven en heeft ze groot gemaakt. Bedrijven als Neslé, die nu steeds meer grip krijgen op de drinkwatervoorziening van de wereld, waren nooit zonder fractioneel bankieren tot een dergelijke waanzin gekomen. Daarmee werkt het betalen van aflossing en rente ons direct tegen in onze eigen vrijheid en die van anderen. De creatie van geld en de heffing van rente over dat geld heeft een diep effect op ons leven waarvan de problemen in de zorg, de farmaceutische industrie met haar gifmengerij en de daaraan gerelateerde voedselindustrie slechts symptomen zijn.
Wij zijn met meer, veel meer als we allemaal bezwaar zouden maken tegen deze gang van zaken maar, we laten ons uitspelen. We blijven geloven in anderen voor de vormgeving van onze meningen en dat maakt de waarheid plotseling complex omdat er halve waarheden worden verkondigd. Natuurlijk is het vreselijk dat oma te lang in haar luier zit. Natuurlijk is het verschrikkelijk dat de lijken van mensen uit Noord Afrika aan de kusten van de Middellandse zee aanspoelen en, het is verschrikkelijk dat er mensen in ons eigen land momenteel afhankelijk zijn van de voedselbank. Het is allemaal verschrikkelijk maar, misschien moeten we ons concentreren op het oplossen van de problemen en problemen bestrijd je door ze aan te pakken bij de bron.

De keus is aan ons. Blijven we geloven in onze politici, waarvan sommigen geeneens kunnen begrijpen dat zij niets anders zijn dan vertegenwoordigers van de bank? Blijven we accepteren dat geld wordt gecreëerd uit het niets en dat daar rente over wordt geheven door privé partijen? Als we dat blijven doen, dan verandert er helemaal niets.
Onze problemen zijn veel makkelijker op te lossen dan we veronderstellen. We moeten slechts de keuze maken her een einde aan te maken en we gaan nooit een einde maken aan deze problematiek als we blijven stemmen op de beste vertegenwoordiger van de bank. Welke partij je ook stemt, zelfs de partij van de dieren is van de bank. Want ook deze partij schreeuwt moord en brand over het leed dat de bioindustrie veroorzaakt maar, komt nooit tot de slotsom die hierboven is neergezet.
Ondertussen zijn alle partijen pro EU en de EU heeft ons niets dan kosten en ellende gebracht, ook voor de bio industrie. De enige partij die zich tegen de EU keert is de PVV maar, die laten zich binnen die EU helemaal niet horen. Die hadden de kans om zich aan te sluiten in het anti-EU front van UKIP en andere ‘anti EU partijen’ in Europa maar, dat hebben ze niet gedaan.
Je hebt geen stem zolang je blijft stemmen en zolang je tegen de voorkant van de problematiek blijft roepen. Terwijl je roept over alle onrechtvaardigheid, schrijdt aan de achterkant het beleid steeds verder en dat zal de problemen van nu klein laten lijken in de toekomst.

Sommigen zullen deze tekst lezen en er niets van begrijpen. Ze zullen beginnen te zeuren over de, in dit stuk, niet gespecificeerde partijen beginnen. Ze zullen vertellen dat ook die partijen schuld aan deze toestand zijn terwijl het niet om de schuldvraag gaat. Anderen zullen kennisnemen van deze tekst en hoofdschuddend proberen te vergeten wat zij gelezen hebben omdat zij niet willen geloven hoe simpel de waarheid is. Vervolgens blijft de groep over die het hiermee eens is, de groep die het probleem begrijpt omdat ze hierover genoeg gelezen hebben maar, het hier liever niet over hebben met hun vrienden en kennissen omdat ze misschien voor gek versleten worden. Ondertussen kabbelen we voort, in die steeds dieper wordende put waarin steeds meer mensen verdwijnen.
De enige terechte hoop die we kunnen koesteren is dat de mensen die eenzelfde overtuiging zijn aangedaan bij het nazoeken van de feiten hun omgeving gaan overtuigen en, die omgeving gaan verzoeken hetzelfde met die van hun te doen. Durf informatie waarvan je weet dat deze juist is te delen, ontmasker de bank als de baas van onze regering en vraag of ze straks weer op de bank gaan stemmen. Deze situatie zou heel snel kunnen eindigen als we massaal geen gehoor meer geven aan de schijndemocratie waarin we leven maar, dat vergt een betrokkenheid die onzichtbaar lijkt.

Niemand is nog betrokken, al laten we onze betrokkenheid zien door onze mening te geven over de aan de middellandse zeekust aanspoelende lijken van mensen die het geweld proberen te ontvluchten. Niemand is nog betrokken, al laten we onze gedachten horen over de doofpot van onze Mark met betrekking tot MH-17. Laat maar eens zien dat je daadwerkelijk betrokken bent en klaag niet over de voorkant zonder een artikel over de achterkant te delen. Hou op met dat kokette gebral over zogenaamde schapen maar maak van de schapen wolven. We hebben het recht kwaad te zijn en we hebben de verplichting naar onszelf om één front te vormen tegenover de bank en ons nooit meer uit te laten spelen.
Al het geneuzel over misdadige politici die niet voor de rechter verschijnen brengt je niet dichter bij de oplossing en de oplossing is zo simpel. Het vraagt alleen om een beetje intelligentie en een tikkie lef, dat is alles wat je nodig hebt om te strijden voor je eigen vrijheid en daarmee die van anderen.