Een telefoontje van Trump
Het raakt je of het raakt je niet. Voor de ontvanger van dit telefoontje was het een enorme opsteker, zijn laatste wens was een telefoontje van Donald Trump. Je kunt er van alles bij bedenken. Belangrijker is hoe het gesprek verloopt en wat daarin gezegd wordt. “Geef niet op, we maken momenteel enorm veel ontwikkelingen door.”
Dit twee dagen na de Tweet van Trump over het feit dat nu ook de tweede AIDS-patiënt genezen is. Schijnbaar gebeurt er op het vlak van medische ontwikkeling iets dat min of meer achter de schermen gebeurt. Grote farmaceutische bedrijven en stichtingen die AIDS-patiënten ‘helpen’ gaan momenteel volledig door het lint over de manier waarop de Trump administratie zich met de gezondheidszorg bemoeit. Onlangs heeft hij ook het verplichte vaccinatie programma afgeschaft.
Er zijn tal van zaken die achter de schermen gebeuren en een grote invloed kunnen hebben op de systemen waaraan we de afgelopen 100 jaar zijn onderworpen. De farmaceutische industrie heeft een enorme invloed op onze levens gekregen terwijl we er niet gezonder op worden. Het financiële systeem heeft ons globaal armer gemaakt en steeds meer krijgt het bedrijfsleven grip op onze levens. Trump lijkt hier en daar een stok tussen de spaken te steken en ondertussen belt hij een zieke man in wellicht de laatste fase van zijn leven. De man krijgt uiteindelijk hoop en een opdracht mee, “Blijf leven want misschien vinden we wat en, ik verwacht dat je in 2020 op me stemt.”
Geen medelijden, geen acceptatie voor de man zijn vervaldatum, hij wordt geïnspireerd te blijven vechten. Dat allemaal tussen de onzin van Democrats en internationale perikelen door, gewoon een gesprekje met iemand die zijn laatste wens vervangen ziet worden door een nieuwe. Als Trump in de buurt is voor een Rally dan gaat hij hem halen en krijgt de man een prominente plek. Natuurlijk heeft dit promotioneel een functie, bedoeld of onbedoeld. Het gesprek was echt, een contact tussen twee mensen. Eén zat aan de grond en de ander woont in het bekendste huis van de Verenigde Staten. Eén roept, “These people are sick” terwijl hij daarmee niet die andere man aan de telefoon en die is zo ziek als een hond.
Als we iets niet meer gewend zijn van politici, dan is dat de mogelijkheid contact te maken. De politiek die we kennen is doorspekt met lieden die regels opleggen en de gedupeerden daarvan niet als gelijke kunnen benaderen. Ik heb dat één keer eerder van dichtbij het tegenovergestelde mogen zien. Nigel Farage heeft die drempel ook niet. Net als Farage blijkt Trump een echt mens te zijn en we kunnen alleen van mensen verwachten dat ze deze wereld voor mensen beter kunnen maken. Kijk naar de politici die nu de dienst uitmaken, cyborgs als Mark Rutte of Kajsa Ollongren. Kijk naar Macron, de trekpop van Trump. In al zijn machteloosheid weet Macron alleen met meer geweld te dreigen terwijl hij de EU vereert. De verschillen zijn zo duidelijk dat de gehele wereldpolitiek binair is geworden. Je bent voor globalisme of je bent ertegen. Ben je tegen, dan weet je welke paarden jouw kant op rennen.
