Het leenstelsel, het nieuwe graaien van de overheid en de bank

De studiebeurs is in de jaren 80 vervangen voor het systeem van de informatiseringsbank, de studiefinanciering. Nu is de studiefinanciering vervangen door ‘het leenstelsel’. Het leenstelsel schopt ons minimaal een halve eeuw terug in onze individuele kansen op persoonlijke ontwikkeling.

Vanaf het moment dat de aangifte van een geboorte verwezenlijkt is gaan de geldpersen alweer draaien. Dat klinkt vreemd maar, de overheid kan op basis van iedere geboorte een bedrag lenen, dat nog gecreëerd moet worden. Er wordt een gemiddeld potentieel berekend over wat deze verse productie factor in wording gaat opbrengen en daar neemt de staat vast een voorschot op. Dat gaat al heel erg lang zo en, daar zijn we nooit over geïnformeerd.
De mens is niets meer dan een werkbij die voor de staat geld gaat verdienen. Het uiteindelijke doel is macht en, geld is alleen het middel dat die macht mogelijk maakt. Door grote gedeelten van hetgeen wij verdienen weer af te nemen blijven wij werken en als we blijven werken, blijven we consumeren waardoor we weer opnieuw kunnen produceren. Ergens in die cyclus is de bank verweven en, de bank creëert geld uit het niets. Dat noemen we fractioneel bankieren en, het gecreëerde geld moet niet alleen worden terug betaald maar, met rente.
Door de heffing van rente moet er continu geld worden gemaakt dat er voorheen niet was want, er is altijd meer geld nodig dan de hoeveelheid geld die al in omloop is. Geld maakt zichzelf en wordt gecreëerd uit het niets. Om aan de rente te blijven voldoen moet er dus steeds meer geld gecreëerd worden en dat brengt inflatie met zich mee. De verhouding tussen onze productie en de maatschappelijke geldhoeveelheid wordt steeds kleiner, er is steeds meer geld voor een gelijkblijvend aantal goederen, dus worden die goederen duurder. Daarom werken we tegen de klippen op om economische groei tot stand te brengen want, dat is uiteindelijk de enige factor die de tegen de inflatie vecht.
We doen alles voor economische groei. We zetten windmolenparken midden in de zee die nooit ‘break even’ zullen draaien omdat de opbrengsten te laag zijn in verhouding tot wat ze gekost hebben. We gooien aan alle kanten geld weg om het opnieuw te kunnen creëren want, dat is mede bepalend voor de omvang van onze economie.

Er was echter één ding heilig en dat was de student. Iedereen had het recht op gelijke kansen in onze maatschappij. Of je vader nu bij de bank werkte of onderbetaalde lasser was, iedereen had het recht op persoonlijke ontwikkeling. Iedereen kon een beurs krijgen en die werd betaald uit gemeenschappelijke gelden. De gemeenschap was er ook bij gebaat, bij de bevrediging van de behoefte aan hoger opgeleiden.
Vroeger was studeren een elitaire aangelegenheid, studeren was voor de rijken. Studeren was voor de kinderen van de ouders die dat konden en wilden betalen. Na afgestudeerd te zijn, bekleedden die kinderen weer posities in onze maatschappij waar zij veel geld verdienden en ook de dienst uit maakten. Een systeem waarmee de sociale bovenlaag over de lagen daaronder heerst.
Met het leenstelsel zetten we weer heel veel stappen terug naar dit klassensysteem al is de gedachte hierachter misschien iets anders. Er moet namelijk geld gemaakt worden en geld wordt gecreëerd op het moment dat iemand zich in de schulden steekt. Ondanks de toenemende Euro inflatie moet de rente betaald worden al is ook die rente op dit moment historisch laag. Alles om het bestaan van het financiële systeem te rekken, dit is ook een reden waarom de EU met steun van het IMF en de rest van de westerse wereld zijn hoop gevestigd heeft op een oorlog in Oekraïne of zelfs met Rusland.

De grote winnaar van iedere oorlog is altijd de bank. Beide partijen steken zich in de schulden, eerst met de aanschaf van wapens en militairen en daarna met de wederopbouw van wat er allemaal kapot gegaan is. De volkeren van de landen die in de oorlogen betrokken raken betalen de rekening en de rente daarvan. Dan moet er weer meer geproduceerd worden om de rente over het voor de oorlog gecreëerde kapitaal te kunnen betalen en ergens stopt dit piramide spel, ergens loopt het vast.
Nu worden de studenten in de schulden gestoken zodat zij bij het zetten van hun eerste voetsporen in deze maatschappij al belast worden met een rentedragende schuld. Dat geeft ook het einde van het Latijn van ons financiële Rothschild systeem aan, als we nu studenten gaan misbruiken om nog een paar centen te creëren dan is het einde ervan nabij.
De komende lichting studenten zal kleiner zijn dan de vorige door de nieuwe regelgeving. Veel aankomende studenten zullen zich niet aan het begin van hun maatschappelijke leven laten dwingen tot het opbouwen van een schuld. De huizenmarkt zal hier in de toekomst ook onder lijden want, geen bank die geld uit het niets wil creëren voor iemand die nog een studieschuld heeft af te betalen. Want, ook al vangt de bank het drievoudige in 30 jaar van de ooit gemaakte centen, die bank wil wel degelijke garanties over de betaling. Dus ook het huizenbezit zal teruggaan naar hen die het al ruim konden betalen.

Hoe we hier terecht zijn gekomen blijkt uit de geregisseerde manier van het bedrijven van journalistiek. Zoek de verschillen tussen de twee verschillende interviews tussen deze en deze en, kijk naar het belang van het onderwerp dat gewoon niet besproken wordt.